【เรื่องย่อ】

     “ ฉันรักเธอ” คืออะไร ? บุคคลอันแสนสำคัญ ผู้สอนและมอบความรักให้แก่เธอ คนสำคัญคนนั้นถูกพรากไป แม้ว่าเธอปรารถนาที่จะพบเขามากเพียงไหน เธอก็ไม่สามารถพบเขาได้ ตลอดกาล… บุคคลผู้มีหน้าที่ถ่ายทอดถ้อยคำลงบนจดหมายนามของเธอคือ “ไวโอเล็ต เอเวอร์การ์เด้น”

     เวลาหลายปีนับจากสงครามที่สร้างความเจ็บปวดและบาดแผลแก่ผู้คนมากมายได้สิ้นสุดลง โลกได้ย้อนคืนสู่ความสงบสุขอีกครั้งวิถีชีวิตของผู้คนได้เปลี่ยนไปพร้อมกับความก้าวหน้าของเทคโนโลยีใหม่ๆ ไวโอเล็ต เอเวอร์การ์เดน

จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอได้พบเจอกับจดหมายฉบับนึง…..

   แอนิเมชั่นสุดซาบซึ้งกินใจที่เคยเรียกน้ำตาผู้ชมมาแล้วมากมาย โดยนี่จะเป็นภาคต่อและเป็นภาคบทสรุปเรื่องราวของ “ไวโอเล็ต เอเวอร์การ์เด้น” ออโตเมโมรีดอลล์หญิงสาวผู้เชื่อมเรื่องราว ความรัก ความคิดถึง ความโหยหา ความสัมพันธ์ ผ่านการเขียนจดหมายเพื่อถ่ายทอดถ้อยคำที่ส่งต่อความรู้สึกของผู้คนมากมายที่เธอได้เดินทางไปตามสถานที่ต่างๆ ในช่วงสงครามจบลงเพื่อที่จะเรียนรู้ตัวตนและคำว่า “รัก” ที่ผู้พันคนสำคัญเคยมอบไว้ให้กับเธอ

  เรื่องราวในมูฟวี่จะดำเนินเรื่องต่อจากตัวฉบับซีรีส์เลยครับ มีการปูเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับเหตุการณ์นึงในตัวซีรีส์เพื่อรื้อฟื้นความหลังและเรียกน้ำตาซึมออกมาในช่วงแรก และการเผชิญหน้ากับความเปลี่ยนแปลงของผู้คนและยุคสมัยที่เริ่มมีเทคโนโลยีเข้ามาทดแทนการส่งจดหมายมากขึ้นทีละนิดๆ และยังเพิ่มมุมมองจากคนที่ถูกส่งต่อความรู้สึกผ่านจดหมายที่เก็บเอาไว้

    ไวโอเล็ตยังคงรับงานเขียนจดหมายให้ผู้คนต่อไป แต่ตัวของไวโอเล็ตกลับยังไม่สามารถก้าวข้ามบาดแผลจากไฟสงครามในอดีตไปได้ และพยายามจะใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้โดยแบกรับความรู้สึกที่มีต่อคนสำคัญผู้จากไปเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว จนกระทั่งเธอได้รับจ้างเขียนจัดหมายให้เด็กหนุ่มผู้หนึ่งและได้พบกับจดหมายปริศนาที่ฉบับนึง…

     ต้องบอกเลยว่าการดำเนินและการเล่าเรื่องค่อนข้างเนือยกว่าตัวฉบับซีรีส์มาก โดยจะค่อยๆ เล่าเรื่องราวและผูกเรื่องไปทีละนิด ให้ตัวคนดูได้ซึมซับความสัมพันธ์เรื่องราวระหว่างตัวไวโอเล็ตและตัวละครที่เป็นเด็กหนุ่มในภาคนี้เสียก่อนอย่างค่อยเป็นค่อยไป มีสิ่งหนึ่งที่เพิ่มเข้ามาที่ในตัวซีรีส์ไม่มีนั้นก็คือความเปิ่นแบบซื่อๆ ของตัวไวโอเล็ตจนทำให้คนดูหลุดขำออกมาในความน่ารักน่าเอ็นดูของนางที่ในตัวซีรีส์ส่วนมากเราจะเห็นแค่ด้านความไร้อารมณ์แต่เพียงเท่านั้น

     เนื้อหาและอารมณ์ของเรื่องราวนี้จะคล้ายๆ กับเหตุการณ์นึงในตัวซีรีส์ที่เชื่อว่าใครต่อหลายคนที่เปิดดูอีกกี่รอบก็ต้องมีน้ำตาซึมแน่นอน และถึงแม้เราจะรู้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์จะออกมาเป็นเช่นไร แต่ตัวเรื่องก็ได้ขยี้ความรู้สึกเราลงไปอีก เพียงข้อความสั้นๆ ในจดหมายก็ทำให้ความรู้สึกของเราเอ่อล้นออกมาเป็นน้ำตาไหลอาบแก้มแบบไม่แคร์คนรอบข้างกันเลยทีเดียว แต่ในภาคนี้จะไม่ค่อยเน้นดนตรีประกอบในฉากมากสักเท่าไหร่ จะใส่มาในช่วงที่บรรยายบรรยากาศหรือทิวทัศน์ของเรื่อง เพราะในฉากดราม่าจะเน้นใช้ความเงียบให้คนดูรู้สึกจมดิ่งไปกับความรู้สึกของตัวละครที่มันพรั่งพรูออกมาได้มากกว่าการใช้ดนตรีบิวท์อารมณ์เสียด้วยซ้ำ

    ความรู้สึกของตัวไวโอเล็ตเพิ่มมากขึ้น คลายปมปัญหาที่ค้างคาใจตัวไวโอเล็ตมานานแสนนาน ปมอดีตจากไฟสงครามที่ยังคงตามหลอกหลอน และตัวไวโอเล็ตก็เริ่มเข้าใจความหมายของคำว่า “ฉันรักเธอ” มากยิ่งขึ้น ซึ่งพาร์ทนี้ทำเอาเราลุ้นจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะกว่ามันจะไปสู่บทสรุปลงได้ ก็ผ่านอะไรหลายๆ อย่างอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อมันถึงบทสรุปลงแล้ว มันจบลงได้อย่างสมบูรณ์ไม่มีอะไรให้ค้างคาใจเลยครับ

สรุปพี่แว่นให้ 9/10 คะแนนครับ งานภาพยังคงสวยงามราวกับงานศิลป์ไม่เคยเปลี่ยน ถึงเนื้อหาที่หยิบมาจะคล้ายๆ กับตัวซีรีส์อยู่บ้าง แต่ก็ยังสามารถขยี้ความรู้สึกของเราจนน้ำตาไหลอาบแก้มได้อย่างง่ายดาย และถึงแม้ตัวหนังจะมีความเนือยอยู่พอสมควร แต่พอดูจนจบแล้วกลับรู้สึกเต็มอิ่มมากกับเวลาราว 2 ชั่วโมงครึ่งที่ผ่านพ้นไป มันทั้งอิ่มเอมและตื้นตันใจกับ “ไวโอเล็ต เอเวอร์การ์เด้น” หญิงสาวผู้ร้อยเรียงถ้อยคำลงในจดหมายส่งต่อความรู้สึกต่างๆ มากมายของผู้คนเพื่อที่จะเรียนรู้ความหมายของคำว่า “รัก” ว่ามันงดงามเพียงใด

【เรื่องย่อ】

     สาวน้อยรู้สึกอ้างว้างกับชีวิตที่เหมือนติดคุกอยู่ในโรงเรียนสตรีล้วน แต่เมื่อไวโอเล็ตมาเป็นครูพิเศษให้ เธอก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาด้วยมือโลหะคู่หนึ่งและจดหมายที่ซึ้งกินใจ

   อนิเมชั่นเรื่องเยี่ยมที่เรียกน้ำตาคนดูมาแล้วมากมาย ซึ่งในบทภาพยนตร์ในครั้งนี้ก็ยังคงความสวยงามของเรื่องราวและงานภาพเอาไว้ได้อย่างยอดเยี่ยมอีกเข่นเคย

  เรื่องราวในครั้งนี้เหมือนจะแตกต่างออกไปจากหน้าที่หลักเล็กน้อยของตัวไวโอเล็ตที่ต้องรับงานพิมพ์จดหมาย โดยไวโอเล็ตต้องมาดูแลลูกคุณหนูผู้หนึ่งในโรงเรียนสอนมารยาทของชนชั้นสูงแห่งหนึ่ง

     ตัวเรื่องพยายามเล่าถึงความสัมพันธ์ของไวโอเล็ตกับลูกคุณหนูผู้นี้อย่างค่อยเป็นค่อยไปให้รับรู้ถึงตัวตนและนิสัยเสียก่อน แล้วจึงพัฒนาความสัมพันธ์ให้สนิทกันมากขึ้น และจะเรื่มค่อยๆ เผยเรื่องราวความสัมพันธ์ระหว่างตัวคุณหนูและน้องสาวของเธอ เรื่องราวเบื้องหลังในอดีตที่แสนเจ็บปวดและทุกข์ทน

     แล้วสิ่งที่จะเชื่อมโยงความสัมพันธ์ก็คือจดหมายที่เป็นข้อความสั้นๆ แต่มันกับสื่อออกมาได้อย่างลึกซึ้งกินใจเหลือเกิน ดูแล้วก็ยังสามารถเรียกน้ำตาแห่งความประทับใจออกมาได้อยู่ มันเป็นน้ำตาแห่งความรักและความคิดถึง ให้ความรู้สึกว่าถึงแม้เราจะอยู่ตัวคนเดียว แต่ก็จะไม่รู้สึกถึงความเหงาอีกต่อไป เพราะถ้าอ่านข้อความในจดหมายเมื่อไหร่ ก็จะทำให้นึกถึงผู้ส่งมาอยู่เสมอ

     ในช่วงแรกอาจจะเล่าไปอย่างเรื่อยๆ ให้มีความน่าติดตามของความสัมพันธ์และเรื่องราว อารมณ์ก็จะดูเศร้าๆ ปนไปด้วยความคิดถึง อาจจะมีความเนือยและไม่ต่อเนื่องอยู่บ้างเล็กน้อย แต่ในช่วงหลังจะเป็นอารมณ์ความน่ารักของตัวละครน้องสาวและความมุ่งมั่น ความตั้งใจ ดูแล้วรู้สึกอารมณ์ดี

    และจะเผยให้เห็นถึงความสำคัญของจดหมาย ไล่ไปตั้งแต่ ผู้เขียน ผู้รับ และผู้ส่ง โดยใส่ความรู้สึกลงไปและถ่ายทอดออกมาให้เราได้รับรู้ มันไม่ใช่แค่การส่งจดหมาย แต่มันคือการส่งความสุขจากผู้เขียนถึงผู้รับ โดยคนที่ส่งมอบความสุขก็คือตัวบุรุษไปรษณีย์นั่นเอง

สรุปพี่แว่นให้ 9/10 คะแนนครับ ยังคงเป็นอนิเมชั่นที่เรียกน้ำตาและความประทับใจคนดูอีกเช่นเคยกับเรื่องราวอันสวยงามที่เล่าผ่านจดหมาย มันมีทั้งน้ำตาแห่งความคิดถึงอันแสนเจ็บปวด และน้ำตาแห่งความสุขที่ได้คิดถึงใครสักคน ใครที่เคยดูภาคทีวีซีรีส์มาก่อน ไม่ควรพลาดบทภาพยนตร์ในครั้งนี้ด้วยครับ

โกโต้ คาคุชิ เป็นพ่อเลี้ยงเดี่ยวที่วาดการ์ตูนแนวทะลึ่ง (เอดชิ) เลี้ยงชีพ คาคุชิกังวลว่าฮิเมะที่เป็นลูกสาวจะรู้ความจริงเรื่องที่ตนเป็นนักเขียนการ์ตูนจึงพยายามปกปิดความลับนี้ไว้

  ตอนที่ประกาศทำและมีคำโปรยว่า ‘ถึงแม้จะไม่ได้ดูตัวซีรีส์มาก่อนก็สามารถดูได้’ แต่พอได้มาดูจริงๆ แล้ว มันก็พอเข้าใจได้อยู่ในระดับหนึ่งสำหรับคนที่เพิ่งดู แต่ทว่าตัวเรื่องก็เล่าข้ามฉากความสัมพันธ์ของตัวละครรอบข้างไปซะกอบหมด เหลือแต่ช่วงสำคัญๆ ของเรื่อง

     เป็นช่วงของการทำงานกับเหล่าผู้ช่วยนักเขียนกับตอนปิดบังการเป็นนักเขียนการ์ตูนของคุณพ่อจากลูกสาว เรียกได้การรีแคปนี้อัตราส่วนอยู่ที่ 80% ของเรื่องเลยทีเดียว เพราะจุดสำคัญของเรื่องที่เพิ่มเข้ามาจริงๆ เลยก็คือช่วงบทสรุปของเรื่อง ที่เป็นการเพิ่มเรื่องราวแม่ของฮิเมะเข้ามาด้วย ซึ่งตรงนี้ก็ทำให้กระจ่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น ถึงสาเหตุที่คุณพ่อต้องกลายมาเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวเช่นนี้

สรุปพี่แว่นให้ 8/10 คะแนน ใครที่ยังค้างใจในตัวซีรีส์ ก็แนะนำให้ดูตัวภาพยนตร์นี้เสริมได้เลยครับ ถึงแม้มันอาจจะไม่ใช่บทดราม่าขยี้ใจ แต่ก็ทำให้เราน้ำตาซึมและรู้สึกอบอุ่นได้ขึ้นไม่มากก็น้อยครับ