รีวิว: ดอกไม้ มิตรภาพ และความทรงจำ
𝗔𝗻𝗼𝗵𝗮𝗻𝗮: 𝗧𝗵𝗲 𝗙𝗹𝗼𝘄𝗲𝗿 𝗪𝗲 𝗦𝗮𝘄 𝗧𝗵𝗮𝘁 𝗗𝗮𝘆
(Ano Hi Mita Hana no Namae wo Bokutachi wa Mada Shiranai)

เรื่องย่อ: เหล่าเพื่อนสมัยเด็กที่ในอดีตเคยสนิทกัน ทว่าเมื่อพวกเขาขึ้นชั้นมัธยมปลาย ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไรกันต่างคนต่างก็กระจัดกระจายออกไปคนละทิศคนละทาง ไม่ว่าจะเป็น “จินตัน” ตัวเอกผู้ที่ชอบเก็บตัว “อันนารุ” ผู้ที่ชอบถูกเพื่อนสาวแกลชักจูงไปเรื่อย “ยูคิอัทสึ” และ “ซึรุโกะ” ที่อยู่ในโรงเรียนชื่อดัง “ป็อบโปะ” ที่ไม่เรียนต่อมัธยมปลายแต่เลือกที่จะออกเดินทาง และ “เมมมะ” เพื่อนสมัยเด็กอีกคนที่เคยสนิทกันในสมัยประถม แต่แม้ทุกคนจะเปลี่ยนไปแล้ว แต่มีเธอเท่านั้นที่ไม่เปลี่ยนไปเลย ในวันหนึ่ง เมมมะได้ขอร้องจินตันให้ช่วยทำให้ความปรารถนาของเธอเป็นจริง จินตันจึงได้เริ่มตามหาความปรารถนาของเมมมะ ความปรารถนาของเมมมะได้กลายเป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้เพื่อนสมัยเด็กแต่ละคนซึ่งใช้ชีวิตแตกต่างกันต้องมารวมตัวกันอีกครั้ง

อนิเมะเรียกน้ำตาในตำนานที่ว่าด้วยเรื่องราวความรัก มิตรภาพ และความทรงจำของกลุ่มเพื่อนสมัยเด็กที่แยกทางชีวิตกันไป แต่เพราะต้องการทำความปรารถนาของเพื่อนสมัยเด็กให้เป็นให้จงได้ จึงได้กลับมารวมกลุ่มกันอีกครั้ง

ในช่วงแรกเรื่องราวจะนำพาไปทำความรู้จักกับตัวละครอย่าง “จิตัน” เด็กหนุ่มผู้ชอบเก็บตัวและเพื่อนสมัยเด็กอย่าง “เมมมะ” ที่ต้องการทำความปรารถนาบางอย่างให้เป็นจริง แต่มิอาจรู้ว่าความปรารถนาคืออะไร? จึงเริ่มออกค้นหาคำตอบกับกลุ่มเพื่อนสมัยเด็กที่แยกย้ายกันออกไป ในช่วงนี้จะดำเนินด้วยบรรยายกาศน่ารักและสนุกสนานของเมมมะ ที่ไม่ทำให้ตัวเรื่องมันดูเครียดจนเกินไป

แต่ทว่าการหาคำตอบมันไม่ง่ายขนาดนั้น เพราะอดีตอันแสนเจ็บปวดบางอย่างที่ทำให้กลุ่มเพื่อนสมัยเด็กได้แยกย้ายกันออกไป เรื่องราวความสัมพันธ์และความรักที่มันซับซ้อนระหว่างเพื่อนแต่ละคน กลายเป็นความสัมพันธ์ที่เจ็บปวดและชวนให้อึดอัดใจ และปมในใจของแต่ละตัวคนมันก็ทำให้เรื่องราวมันน่าค้นหาอยู่เหมือนกัน

บอกตรงๆ เลยว่าในช่วงแรกเราอาจจะรู้สึกหงุดหงิดกับการกระทำบางอย่างของตัวละคร เพราะเรายังไม่รู้ถึงสาเหตุของเรื่องราวที่ทำให้ตัวละครมีแผลใจได้อย่างไร ซึ่งตัวเรื่องก็ค่อยๆ เฉลยเรื่องราวของตัวเองไปอย่างช้าๆ จนเราเริ่มเข้าใจจิตใจของตัวละครมากขึ้นเรื่อยๆ การจมและยังคงยึดติดอยู่กับอดีตอันแสนเจ็บปวดที่ไม่อาจก้าวข้ามมันไปได้ ซึ่งมันคงยังทำร้ายตัวเองที่ไม่อาจหลุดพ้นกับอดีตนี้ไป…ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม

แต่ทว่ากลุ่มเพื่อนก็เริ่มจะทำความปรารถนาของเมมมะให้เป็นจริง การรวมกลุ่มกันอีกครั้งที่อาจจะยังไม่ราบรื่นเท่าไหร่นัก แต่ก็ทำให้กลุ่มเพื่อนกลับมีชีวิตชีวาอีกครั้ง แต่ว่าความสัมพันธ์ก็รู้สึกซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดทุกสิ่งที่อย่างที่ทิ้งปมเอาไว้ในช่วงแรกมันได้เฉลยออกมา ไม่ว่าจะเป็นเหตุการณ์เรื่องราวในอดีต หรือความปรารถนาที่แท้จริงของเมมมะ แต่ก็ยังมีบางอย่างที่ยังรู้สึกคาใจที่ตัวเรื่องไม่ได้เล่าออกมา

และในท้ายที่สุดเหตุการณ์ที่บีบบังคับตัวละคร ทำให้อารมณ์ของตัวละครมันพรั่งพรูออกมา น้ำตามันเริ่มที่จะคลอเบ้า และด้วยอิมแพคของเหล่าตัวละครก็ที่ช่วยขยี้ความรู้สึกของคนดูมากขึ้นไป น้ำตาก็ซึมออกมาอย่างช้าๆ รับรู้ได้ถึงความสวยงามของ มิตรภาพ ความรัก และความทรงจำที่จะยังคงอยู่ในใจตลอดไป

สรุปพี่แว่นให้ 9.5/10 คะแนนครับ สมกับเป็นการ์ตูนดราม่าเรียกน้ำตาในตำนานของเจ๊มาริ โอคาดะ เจ้าแม่แห่งการปวดตับ ช่วงแรกอาจดำเนินเรื่องได้อย่างน่ารักและสนุกสาน แต่ก็ตบท้ายด้วยดราม่าบ่อน้ำตาแตก และสิ่งสำคัญที่เสริมให้เรามีรู้สึกร่วมมากขึ้นไปอีกก็คือดนตรีประกอบไม่ว่าจะเป็นเพลงเปิดหรือเพลงปิดก็ตาม เป็นอีกการ์ตูนที่สร้างความประทับใจจนรู้สึกเสียดายมากว่าทำไมเพิ่งได้มาดูเอาป่านนี้ ใครที่ยังรู้สึกลังเลอยู่ ขอบอกเลยครับว่าดูเถอะครับ แล้วคุณจะไม่เสียดายเวลาและน้ำตาที่เสียไปเลย