รีวิว: Sing a Bit of Harmony

【เรื่องย่อ】

     “ชิอง” สาวสวยลึกลับผู้ย้ายเข้ามาใหม่ในโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องวิชาการหรือเรื่องกีฬา เธอก็ทำออกมาได้เพอร์เฟค เพราะว่าเธอคือหุ่นยนต์ AI สุดล้ำนั่นเอง ชิองได้ประกาศต่อหน้าชั้นเรียนว่าเธอจะทำให้ “ซาโตมิ” เด็กสาวผู้โดดเดี่ยวมีความสุขให้ได้จากนั้นเธอจึงเริ่มร้องเพลงออกมา แม้ว่าซาโตมิจะพยายามห้ามเพียงใด ชิองก็ยังไม่ล้มเลิกเป้าหมายที่เธอตั้งใจไว้อยู่ดี ในระหว่างนั้นเอง ชิองก็ได้พบกับผู้คนที่อยู่รอบตัวซาโตมิ ด้วยการกระทำที่แสนแปลกของเธอ ไม่ใช่แค่ซาโตมิแต่คนรอบข้างก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนไป…

     ภาพยนตร์แอนิเมชั่นแนวไซ-ไฟคอมเมดี้ เรื่องราวของหุ่นยนต์ AI สาวที่ต้องการทำให้ “ซาโตมิ” เด็กสาวผู้โดดเดี่ยวมีความสุขด้วยเสียงเพลงที่เธอขับขานออกมา พล็อตเรื่องเกี่ยวกับ AI และมิตรภาพอาจจะพอมีให้เห็นอยู่บ้าง แต่สำหรับเรื่องนี้ก็มีเรื่องของเพลงเข้ามาด้วย ถือว่าเป็นเสน่ห์หลักๆ ของเรื่องเลยทีเดียวครับ

   การปูเรื่องถือว่าค่อนข้างรวดเร็วมากแต่ไม่มีอะไรซับซ้อน โดยตัวเรื่องจะเล่าถึงเด็กสาวซาโตมิและสิ่งแวดล้อมในโลกอนาคตข้างหน้าอันใกล้นี้ หมู่บ้านที่ทำการทดลองให้มนุษย์อยู่ร่วมกับ AI สุดอัจฉริยะในการทำงานช่วยเหลือมนุษย์ต่างๆ ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงกิจกรรมต่างๆ ที่ทำแทนมนุษย์เกือบทั้งหมด เรียกว่าแทบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของมนุษย์ไปโดยปริยาย แต่แล้วก็ดันมีหุ่นยนต์ AI ที่มีลักษณะคล้ายกับมนุษย์อย่าง “ชิอง” ย้ายมาเรียนด้วยกัน

    สิ่งแรกที่ทำให้ประหลาดใจก็คือการกระทำของตัว “ชิอง” ไม่ว่าจะเป็นการกระทำอันแสนประหลาดอย่างการหาทางทำให้ตัวซาโตมิมีความสุขและเหตุผลที่ว่าทำไมถึงต้องทำอย่างนี้ และจู่ๆ ก็ร้องเพลงออกมาอย่างไม่มีเหตุผล ราวกับเป็นเรื่องปกติ แต่แน่นอนว่าตัวเพลงก็ทำให้เรารู้สึกเพลิดเพลินไปกับน้ำเสียงอันไพเราะของตัวชิอง

    ตัวชิองค่อยๆ ปฏิบัติภารกิจโดยการหาทางทำให้ตัวซาโตมิมีความสุขต่างๆ นาๆ ซึ่งมันก็ดันออกมากลายเป็นความน่ารักปนเพี้ยนของหุ่นยนต์ AI ตัวนี้ และการกระทำที่ดูเพี้ยนๆ นี้มันก็เริ่มเปลี่ยนแปลงซาโตมิและผู้คนที่อยู่รอบตัวอีกด้วย และที่สำคัญคือการปกปิดตัวตนของชิองว่าเป็นหุ่นยนต์ AI ที่มีลักษณะคล้ายกับมนุษย์ เพราะตัวชิองยังเป็นเพียงแค่รุ่นทดลองเท่านั้น

     อารมณ์ของเรื่องส่วนมากจึงเป็นแนวฟีลกู๊ดฮาๆ บวกกับความน่ารักและความเพี้ยนของชิอง และการสานสัมพันธ์มิตรภาพซึ้งๆ ระหว่างเพื่อนของซาโตมิและเพื่อนข้างๆ กับชิอง และสิ่งที่ทำให้รู้สึกชอบในตัวชิองเลยก็คือพยายามทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ตัวซาโตมิมีความสุขให้จงได้ ถึงตัวชิองจะไม่ได้เข้าใจความหมายของคำว่า “ความสุข” ก็ตาม มันเหมือนกับว่าในขณะที่พยายามทำให้ตัวซาโตมิมีความสุข ตัวของชิองเองก็เรียนรู้สิ่งเหล่านี้ไปพร้อมกันอีกด้วย

    คาแรคเตอร์ของตัวละครทุกคนค่อนข้างโดดเด่นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะตัวของชิอง ที่มักจะทำอะไรเพี้ยนๆ เปิ่นๆ อยู่ตลอดเวลา ทำให้ตกหลุมรักน้องหุ่นยนต์ AI คนนี้เป็นอย่างมาก ส่วนคนอื่นๆ ก็มีจุดเด่นแตกต่างกันออกไปเช่นกัน แบะก็มีปมเรื่องราวในใจให้ชิองมาช่วยคอยแก้ไขสถานการณ์ให้

     จนกระทั่งพาร์ทดราม่าก็เล่นเอาน้ำตาซึมเลย เพราะมันเป็นการเฉลยที่มาที่ไปของตัวชิองว่ามีต้นกำเนิดมาจากอะไร ทำไมถึงได้พยายามหาทางทำให้ตัวของซาโตมิมีความสุขขนาดนี้ มันเป็นอารมณ์ที่ทำให้มีความสุข ประทับใจ กันโมเม้นท์นี้มาก และรู้สึกเซอร์ไพรส์เป็นอย่างมาก เพราตัวเรื่องพยายามใส่กิมมิคนี้มาตั้งแต่ช่วงแรกๆ โดยที่เราไม่รู้ตัวเลย

     แน่นอนว่าบทเพลงที่ถ่ายทอดออกมามันทั้งไพเราะและมีความหมายที่ดีมากๆ แต่อีกอย่างที่พิเศษกว่านั้นก็คืองานภาพที่สวยจัดเต็มมาก เพราะปกติงานภาพของสตูดิโอ J.C.Staff จะขึ้นชื่อว่าเป็นสตูดิโอที่มีงานภาพที่มีการเผาเยอะมาก แต่สำหรับเรื่องนี้ บอกเลยว่างานภาพสวยจัดเต็มมาก ทั้งฉากสวยๆ อลังการ และการเก็บรายละเอียดของงานภาพต่างๆ งานดีมากจนแทบจะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นสตูดิโอเดียวกันกับที่ชอบทำงานเผาออกมา 555+

สรุปพี่แว่นให้ 8.5/10 คะแนน เป็นภาพยนตร์ที่มีพล็อตเรื่องไม่แปลกใหม่ และก็ไม่ได้ซับซ้อนเท่าไหร่นัก เส้นเรื่องก็แทบจะเป็นเส้นตรง แต่กลับดึงอารมณ์และความรู้สึกของคนดูออกมาได้อย่างประทับใจมาก บวกกับงานภาพสวยๆ และบทเพลงเพราะๆ ตัวละครน่ารัก มันทั้งฟีลกู๊ดให้อมยิ้ม ทั้งฮา ทั้งซึ้งใจ ดูแล้วรู้สึกมีความสุขตามเรื่องราวเลยล่ะครับ