【เรื่องย่อ】

อกคทสึ ยูตะ เป็นนักเรียนมัธยมปลายที่ต้องการประหารตัวเอง เขาทนทุกข์ทรมานกับริกะวิญญาณแค้นที่สิงตนเองอยู่ แล้วในตอนนั้นเองโกะโจ ซาโตรุครูของโรงเรียน “โรงเรียนเฉพาะทางไสยศาสตร์นครโตเกียว” โรงเรียนที่ร่ำเรียนการปัดเป่า “คำสาป” ก็จับเขาย้ายเข้าโรงเรียน…!?

     ถ้าถามว่าใครที่ยังไม่เคยดูตัวซีรีส์ภาคหลักมาก่อน จะดูรู้เรื่องมั้ย ตอบเลยว่าดูรู้เรื่องแน่นอนครับ เพราะนี่เป็นเรื่องราวของเหล่ารุ่นพี่ของพวกอิตาโดริ ยูจิ ที่โรงเรียนไสยศาสตร์แห่งนครโตเกียว 1 ปีก่อน เป็นช่วงที่พวกเซนอิง มาคิ, แพนด้า, อินุมาคิ โทเงะ และ อกคทสึ ยูตะ ยังเพิ่งเป็นแค่นักเรียนปี 1 ของโรงเรียนไสยเวทย์นั่นเองครับ

     แค่เปิดเรื่องมาก็ชวนเข้าโหมดดาร์กแล้ว เพราะมาถึงก็ทำเห็นว่าพลังคำสาปของตัวยูตะน่ากลัวเพียงใด แถมที่มาของพลังก็เป็นโศกนาฏกรรมที่ชวนให้รู้สึกเศร้าและหดหู่สะเทือนใจเป็นอย่างมาก จนเราแทบจะรู้สึกจิตตกตามตัวละครไปด้วย และที่สำคัญคือการดึงอารมณ์ของตัวนักพากย์ยิ่งทำให้เข้าถึงอารมณ์ได้มากยิ่งขึ้นไปอีก

    แต่หลังจากที่ยูตะยอมรับพลังคำสาปของตัวเองและเริ่มเรียนรู้ที่จะใช้มัน ก็เป็นการเข้าเรียนในโรงเรียนไสยเวทย์ อารมณ์ตรงนี้ก็เหมือนตอนยูจิเข้ามาโรงเรียนไสยเวทย์ใหม่ๆ เหมือนกัน สร้างมิตรภาพ เรียนรู้การใช้พลังของตัวเองไปเรื่อยๆ และการออกปฎิบัติภารกิจกำจัดวิญญาณคำสาปพร้อมกับเพื่อนอีก ซึ่งนอกจากจะได้เห็นที่มาที่ไปของยูตะแล้ว เราจะได้เห็นความสัมพันธ์ของยูตะกับพวกมาคิ, แพนด้า และโทเงะ

    และผู้ใช้คำสาประดับพิเศษในภาคหลักที่มีส่วนในภาคนี้ ซึ่งก็มีเป้าหมายที่ชัดเจนเกี่ยวกับตัวยูตะ แล้วการดำเนินเรื่องค่อนข้างเร็วและรวบรัด ทำให้เราเห็นพัฒนาการที่ก้าวกระโดดของตัวยูตะ ทั้งฝีมือและการใช้พลังคำสาปที่เก่งขึ้น ทำให้เราเห็นฉากแอคชั่นต่อสู้ได้รวดเร็วอยู่เหมือนกัน และมันไม่ใช่แค่การต่อสู้ทางพลัง แต่ยังเป็นการต่อสู้ทางตรรกะความคิดของตัวละครเหมือนสงครามประสาทบลัฟใส่กันไปมา

     แต่สำหรับคนที่อ่านมังงะในภาคนี้มาแล้ว บอกเลยว่าการดำเนินเรื่องค่อนข้างถอดแบบออกมาจากมังงะเป๊ะๆ เลยละครับ แต่ที่ทำให้ตัวเรื่องในภาพยนตร์มันดูยืดได้ก็คือการใส่ฉากที่เป็นบรรยากาศต่างๆ ของเรื่องที่มันสวยจนเกินบรรยาย และฉากต่อสู้ที่คิดว่าในมังงะว่าเดือดแล้ว ในตัวมูฟวี่นี้เดือดกว่ามาก บวกกับเพลงประกอบที่ดึงอารมณ์ให้เร้าใจมากยิ่งขึ้นไปอีก ทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นเร้าใจมากยิ่งขึ้นไปกว่าเดิมเป็นเท่าตัว

    แต่อย่างที่บอกว่าตัวเรื่องดำเนินตามมังงะมาเลยเป๊ะๆ ถึงการดำเนินเรื่องที่รวดเร็วและรวบรัด มันก็เลยรู้สึกว่าเวลาที่ดูมันผ่านไปเร็วมากเช่นกัน แต่ยังดีที่เพิ่มเนื้อหามาเซอร์วิสที่ไม่มีอยู่ในมังงะมาเซอร์ไพรส์ในช่วงท้ายให้รู้สึกว้าวอยู่บ้าง

สรุปพี่แว่นให้ 9/10 คะแนน อาจจะดำเนินเรื่องตามมังงะเป๊ะๆ แต่ด้วยความสุดยอดของสตูดิโอ MAPPA ที่ทำออกมาแต่ละฉากที่ทั้งสวยทั้งอลังการ มันทำให้เรายังรู้สึกสนุกกับตัวเรื่องเป็นอย่างมาก แม้จะเคยอ่านมังงะมาแเล้วก็ตาม ซึ่งแน่นอนว่าใครที่เป็นแฟน “มหาเวทย์ผนึกมาร” ไม่ควรพลาดด้วยประการทั้งปวงครับ

【เรื่องย่อ】

     เมื่อกลุ่มวัยรุ่นทั้ง 3 ที่รู้จักกันผ่านอินเทอร์เน็ตต่างร่วมกันพิสูจน์เรื่องลี้ลับชวนขนลุกอย่างการจุดดอกไม้ไฟเพื่อเรียกผี แม้ในตอนแรกพวกเขาจะไม่เชื่อว่ามันจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม แต่ทันใดนั้นก็ได้มีวิญญาณสาวปรากฏตัวออกมา การมาของเธอเป็นเรื่องที่ไม่น่ายินดีเสียเท่าไหร่ เมื่อเธอได้กล่าว “คนที่มองเห็นฉันได้ คือคนที่กำลังเข้าใกล้ความตายเท่านั้น” นี่จะเป็นเรื่องราวระหว่างคนกับวิญญาณในฤดูร้อนที่พวกเขาจะไม่มีวันลืม

     ภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่องสั้นแนวดราม่าเหนือธรรมชาติ เรื่องราวที่จะเล่าถึงกลุ่มเด็กวัยรุ่นทั้ง 3 ที่ร่วมกันพิสูจน์เรื่องลี้ลับ จนเจอเข้ากับวิญญาณสาวจนทำให้หน้าร้อนของพวกเขาไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป ของผู้กำกับและนักวาดภาพ “loundraw” ที่มีฝีมือในการวาดภาพสวยขั้นเทพมากๆ เรียกได้ว่าแทบจะเป็นงานศิลป์อาร์ตๆ เป็นภาพประกอบที่มีความสวยงาม ที่สามารถเคลื่อนไหวได้อย่างไงอย่างงั้น

   เรื่องราวไม่ได้ซับซ้อนและการปูเรื่องก็ไม่ยืดเยื้อ แค่เพียงตอนแรกมันทำให้เราอยากรู้ว่าทำไมถึงเด็กทั้งสามถึงมารวมตัวกัน เพื่อพิสูจน์เรื่องวิญญาณในหน้าร้อน? และเหตุผลส่วนตัวของแต่ละคนที่ว่าทำไมถึงอยากจะพิสูจน์เรื่องวิญญาณนี้

    และเมื่อวิญญาณในหน้าร้อนปรากฏตัวขึ้น ตัวเรื่องก็จะทำให้เราเห็นถึงปมหลังของเด็กทั้งสามคน เนื่องจากคนที่จะเห็น “เธอ” ที่เป็นวิญญาณ จะมีเพียงแต่คนที่เข้าใกล้ “ความตาย” เพียงเท่านั้น ซึ่งปมเบื้องหลังของทั้งสามคนก็เป็นอะไรที่น่าเศร้าและเจ็บปวดใจเป็นอย่างมาก

    คนแรกที่ถูกผูกมัดด้วยความคาดหวังของครอบครัวทั้งๆ ที่มีสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำ มันจึงกลายเป็นสิ่งผูกมัดที่ไม่อาจจะหลุดพ้น ราวกับว่ามีชีวิตที่ไม่ต่างอะไรกับคนที่ตายไปแล้ว คนที่สองถูกกลั่นแกล้งภายในโรงเรียนจนไม่อยากจะมีชีวิตอีกต่อไป ทั้งๆ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองผิดอะไร และคนสุดท้ายก็กำลังจะถูกพรากชีวิตไป ทั้งๆ ที่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไป และต้องเก็บงำความลับไว้ ไม่สามารถจะบอกออกไปกับใครได้แม้แต่คนเดียว

     ราวกับว่าทั้งสามคนอยากจะพิสูนจ์ว่าหากตัวเองได้ตายไป โลกหลังความตายจะมีจริงหรือเปล่า และเมื่อได้พูดคุยกับวิญญาณมากขึ้น จึงกลายเป็นความสัมพันธ์ระหว่างคนเป็นและคนตาย ที่ราวกับว่าทั้งสองฝ่ายกำลังแชร์เรื่องราวชีวิต ความเจ็บปวด และการปลอมประโลมให้แก่กันและกัน

    และมีการเล่าถึงมุมมองเบื้องหลังถึงที่มาที่ไปของวิญญาณในหน้าร้อน ว่าเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมเธอถึงได้ตายลงไปและกลายมาเป็นวิญญาณในหน้าร้อน ในระหว่างนี้เรื่องราวก็จะพยายามถ่ายทอดสิ่งที่ตัวเรื่องต้องการจะสื่อออกมา ผ่านทั้งการกระทำและคำพูดของทั้งคนเป็นและคนตายให้เราได้คิดและตีความตามไปกับมันด้วย

     ซึ่งมันเป็นการสร้างแรงบันดาลใจในการมีชีวิต และความหมายของชีวิตว่ามันสำคัญมากน้อยเพียงใด ทั้งคนรอบข้างและกับตัวของตัวเอง และสุดท้ายเราจะรับมือและก้าวข้ามความเศร้าหรือปมภายในจิตใจของเราได้หรือไม่ เพราะสุดท้ายแล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็มันขึ้นอยู่กับสิ่งที่ตัวเราเลือกเอง

     โทนภาพจะออกไปทางหม่นๆ ให้ความรู้สึกถึงยามเย็นในฤดูร้อนที่เงียบเหงาและชวนให้เศร้าใจ ซึ่งมันจะพาเราเคลือบเคลิ้มไปกับเรื่องราวและความรู้สึกของตัวละครได้ดีมากๆ บวกกับเพลงประกอบเศร้าๆ เหงาๆ ที่ฟังแล้วก็พาให้เราจมดิ่งไปกับบรรยากาศของเรื่องเป็นเท่าตัวเลยล่ะครับ

      และหลังตอนจบของเรื่องก็ยังมีสารคดีเบื้องหลังการทำงานของตัวผู้กำกับอย่าง “loundraw” และเหล่าทีมงานครีเอเตอร์ทุกคน พาเราไปเห็นถึงขั้นตอนการทำงานด้วยความยากลำบากตั้งแต่ต้นจนจบ ก็ยิ่งทำให้เรารู้สึกอินมากขึ้นไปอีกครับ

สรุปพี่แว่นให้ 8/10 คะแนน เป็นแอนิเมชั่นที่มีงานภาพสวยงามมาก เพลงประกอบไพเราะ ถึงแม้จะมีเนื้อหาที่สั้นเกินไปหน่อยจนน่าเสียดาย แต่เนื้อหาก็ยังอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เป็นเรื่องราวที่น่าเศร้าใจแต่ก็ยังรู้สึกถึงความสวยงามไปพร้อมๆ กันครับ

【เรื่องย่อ】

     “ชิอง” สาวสวยลึกลับผู้ย้ายเข้ามาใหม่ในโรงเรียน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องวิชาการหรือเรื่องกีฬา เธอก็ทำออกมาได้เพอร์เฟค เพราะว่าเธอคือหุ่นยนต์ AI สุดล้ำนั่นเอง ชิองได้ประกาศต่อหน้าชั้นเรียนว่าเธอจะทำให้ “ซาโตมิ” เด็กสาวผู้โดดเดี่ยวมีความสุขให้ได้จากนั้นเธอจึงเริ่มร้องเพลงออกมา แม้ว่าซาโตมิจะพยายามห้ามเพียงใด ชิองก็ยังไม่ล้มเลิกเป้าหมายที่เธอตั้งใจไว้อยู่ดี ในระหว่างนั้นเอง ชิองก็ได้พบกับผู้คนที่อยู่รอบตัวซาโตมิ ด้วยการกระทำที่แสนแปลกของเธอ ไม่ใช่แค่ซาโตมิแต่คนรอบข้างก็สัมผัสได้ถึงความเปลี่ยนไป…

     ภาพยนตร์แอนิเมชั่นแนวไซ-ไฟคอมเมดี้ เรื่องราวของหุ่นยนต์ AI สาวที่ต้องการทำให้ “ซาโตมิ” เด็กสาวผู้โดดเดี่ยวมีความสุขด้วยเสียงเพลงที่เธอขับขานออกมา พล็อตเรื่องเกี่ยวกับ AI และมิตรภาพอาจจะพอมีให้เห็นอยู่บ้าง แต่สำหรับเรื่องนี้ก็มีเรื่องของเพลงเข้ามาด้วย ถือว่าเป็นเสน่ห์หลักๆ ของเรื่องเลยทีเดียวครับ

   การปูเรื่องถือว่าค่อนข้างรวดเร็วมากแต่ไม่มีอะไรซับซ้อน โดยตัวเรื่องจะเล่าถึงเด็กสาวซาโตมิและสิ่งแวดล้อมในโลกอนาคตข้างหน้าอันใกล้นี้ หมู่บ้านที่ทำการทดลองให้มนุษย์อยู่ร่วมกับ AI สุดอัจฉริยะในการทำงานช่วยเหลือมนุษย์ต่างๆ ตั้งแต่ตื่นนอนจนถึงกิจกรรมต่างๆ ที่ทำแทนมนุษย์เกือบทั้งหมด เรียกว่าแทบจะกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของมนุษย์ไปโดยปริยาย แต่แล้วก็ดันมีหุ่นยนต์ AI ที่มีลักษณะคล้ายกับมนุษย์อย่าง “ชิอง” ย้ายมาเรียนด้วยกัน

    สิ่งแรกที่ทำให้ประหลาดใจก็คือการกระทำของตัว “ชิอง” ไม่ว่าจะเป็นการกระทำอันแสนประหลาดอย่างการหาทางทำให้ตัวซาโตมิมีความสุขและเหตุผลที่ว่าทำไมถึงต้องทำอย่างนี้ และจู่ๆ ก็ร้องเพลงออกมาอย่างไม่มีเหตุผล ราวกับเป็นเรื่องปกติ แต่แน่นอนว่าตัวเพลงก็ทำให้เรารู้สึกเพลิดเพลินไปกับน้ำเสียงอันไพเราะของตัวชิอง

    ตัวชิองค่อยๆ ปฏิบัติภารกิจโดยการหาทางทำให้ตัวซาโตมิมีความสุขต่างๆ นาๆ ซึ่งมันก็ดันออกมากลายเป็นความน่ารักปนเพี้ยนของหุ่นยนต์ AI ตัวนี้ และการกระทำที่ดูเพี้ยนๆ นี้มันก็เริ่มเปลี่ยนแปลงซาโตมิและผู้คนที่อยู่รอบตัวอีกด้วย และที่สำคัญคือการปกปิดตัวตนของชิองว่าเป็นหุ่นยนต์ AI ที่มีลักษณะคล้ายกับมนุษย์ เพราะตัวชิองยังเป็นเพียงแค่รุ่นทดลองเท่านั้น

     อารมณ์ของเรื่องส่วนมากจึงเป็นแนวฟีลกู๊ดฮาๆ บวกกับความน่ารักและความเพี้ยนของชิอง และการสานสัมพันธ์มิตรภาพซึ้งๆ ระหว่างเพื่อนของซาโตมิและเพื่อนข้างๆ กับชิอง และสิ่งที่ทำให้รู้สึกชอบในตัวชิองเลยก็คือพยายามทำทุกวิถีทางที่จะทำให้ตัวซาโตมิมีความสุขให้จงได้ ถึงตัวชิองจะไม่ได้เข้าใจความหมายของคำว่า “ความสุข” ก็ตาม มันเหมือนกับว่าในขณะที่พยายามทำให้ตัวซาโตมิมีความสุข ตัวของชิองเองก็เรียนรู้สิ่งเหล่านี้ไปพร้อมกันอีกด้วย

    คาแรคเตอร์ของตัวละครทุกคนค่อนข้างโดดเด่นเป็นอย่างมาก โดยเฉพาะตัวของชิอง ที่มักจะทำอะไรเพี้ยนๆ เปิ่นๆ อยู่ตลอดเวลา ทำให้ตกหลุมรักน้องหุ่นยนต์ AI คนนี้เป็นอย่างมาก ส่วนคนอื่นๆ ก็มีจุดเด่นแตกต่างกันออกไปเช่นกัน แบะก็มีปมเรื่องราวในใจให้ชิองมาช่วยคอยแก้ไขสถานการณ์ให้

     จนกระทั่งพาร์ทดราม่าก็เล่นเอาน้ำตาซึมเลย เพราะมันเป็นการเฉลยที่มาที่ไปของตัวชิองว่ามีต้นกำเนิดมาจากอะไร ทำไมถึงได้พยายามหาทางทำให้ตัวของซาโตมิมีความสุขขนาดนี้ มันเป็นอารมณ์ที่ทำให้มีความสุข ประทับใจ กันโมเม้นท์นี้มาก และรู้สึกเซอร์ไพรส์เป็นอย่างมาก เพราตัวเรื่องพยายามใส่กิมมิคนี้มาตั้งแต่ช่วงแรกๆ โดยที่เราไม่รู้ตัวเลย

     แน่นอนว่าบทเพลงที่ถ่ายทอดออกมามันทั้งไพเราะและมีความหมายที่ดีมากๆ แต่อีกอย่างที่พิเศษกว่านั้นก็คืองานภาพที่สวยจัดเต็มมาก เพราะปกติงานภาพของสตูดิโอ J.C.Staff จะขึ้นชื่อว่าเป็นสตูดิโอที่มีงานภาพที่มีการเผาเยอะมาก แต่สำหรับเรื่องนี้ บอกเลยว่างานภาพสวยจัดเต็มมาก ทั้งฉากสวยๆ อลังการ และการเก็บรายละเอียดของงานภาพต่างๆ งานดีมากจนแทบจะไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเป็นสตูดิโอเดียวกันกับที่ชอบทำงานเผาออกมา 555+

สรุปพี่แว่นให้ 8.5/10 คะแนน เป็นภาพยนตร์ที่มีพล็อตเรื่องไม่แปลกใหม่ และก็ไม่ได้ซับซ้อนเท่าไหร่นัก เส้นเรื่องก็แทบจะเป็นเส้นตรง แต่กลับดึงอารมณ์และความรู้สึกของคนดูออกมาได้อย่างประทับใจมาก บวกกับงานภาพสวยๆ และบทเพลงเพราะๆ ตัวละครน่ารัก มันทั้งฟีลกู๊ดให้อมยิ้ม ทั้งฮา ทั้งซึ้งใจ ดูแล้วรู้สึกมีความสุขตามเรื่องราวเลยล่ะครับ

【เรื่องย่อ】

ต้นปี 2022 นี้ ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกของ “U”
โลกอินเทอร์เน็ตที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์
ที่มีผู้ใช้งานถึง 5 พันล้านบัญชี และยังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง
เรื่องราวของเด็กสาวคนหนึ่งที่มีความลับที่ไม่อาจเปิดเผยได้
และสิ่งนั้นทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนไปตลอดกาล

ภาพยนตร์แอนิเมชั่นผลงานล่าสุดของผู้กำกับยอดฝีมือ “มาโมรุ โฮโซดะ” ที่เคยฝากผลงานมากมายอย่าง Summer Wars / Wolf Children / The Girl Who Leapt Through Time / Bakemono no Ko และเรื่องล่าสุด Mirai โดยคราวนี้มาแนว Sci-Fi โลกเสมือนจริง เป็นการผสมกันระหว่างแนวบทเพลง ความรัก แอคชั่น สืบสวน การมีชีวิต และความตาย

   ต้องบอกไว้ก่อนว่าเรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่อง “Summer Wars” นะครับ ถึงโครงเรื่องจะเป็นแนวโลกเสมือนจริงเหมือนกัน แต่โลกของเรื่องนี้เป็นโลกของ “U” ส่วน Summer Wars นั้นเป็นโลกของ “OZ” เพราะฉะนั้นเรื่องนี้ถือว่าเป็นภาพยนตร์แอนิเมชั่นออริจินัลเรื่องใหม่ของผู้กำกับมาโมรุ โฮโซดะเลยครับ แต่ก็ยังแอบใส่กิมมิคเล็กๆ น้อยๆ เข้ามาให้หายคิดถึงอยู่บ้าง

    เปิดเรื่องมาก็คล้ายๆ กับซัมเมอร์วอรส์เลยก็คือ การที่ตัวเรื่องนำเราเข้าไปสู่เรื่องราวโลกของ “U” โลกเสมือนจริงที่มีผู้คนใช้งานถึง 5 พันล้านบัญชีทั่วโลก พาเราไปเห็นถึงความงดงามอลังการของโลกเสมือนจริงนี้ และทำความมรู้จักกับเรื่องราวของโลกใบนี้ไล่ไปตั้งแต่โลกนี้คืออะไรไปจนถึงการสร้างตัวตนอีกตัวตนของเราขึ้นมาในโลกใบนี้ที่เรียกว่า “As” (เอาง่ายๆ ก็คือการสร้างร่างอวาตารภายในเกม) แต่สิ่งที่พิเศษภายในโลกของ “U” ก็คือ ตัว แอสที่ถูกสร้างจะดึงเอาความพิเศษที่ซ่อนอยู่ภายในตัวเราเองออกมาอยู่ในโลกแห่งนี้ และสามารถสร้างได้แค่ตัวตนเดียวเท่านั้น

    หลังจากแนะนำโลกของ “U” เสร็จ ตัวเรื่องจะพาเราไปทำความรู้จักกับตัวละครอย่าง “สึสึ” สาวน้อยที่สูญเสียจากคุณแม่จากอุบัติเหตุตั้งแต่สมัยเด็ก เลยกลายเป็นปมในใจที่ไม่สามารถทำสิ่งที่รักที่เคยทำร่วมกับคุณแม่ได้อย่างการ “ร้องเพลง” ได้อีกต่อไป จนกระทั่งเธอได้ก้าวมาสู่โลกของ “U” ที่ดึงความสามารถข้างในลึกๆ ของสึสึออกมา เธอจึงสามารถกลับมาร้องเพลงได้ดึงเดิมอีกครั้ง

     การเล่าเรื่องก็เป็นไปตามสไลต์ของผู้กำกับโฮโซดะที่จะรู้ว่าจังหวะตรงไหนควรเร่ง หรือจังหวะตรงไหนควรเล่าช้าๆ อย่างค่อยเป็นค่อยไป ซึ่งพอตอนเร่งก็เร่งมากจริงๆ ครับ บางจุดตรงไหนไม่สำคัญก็แทบจะข้ามไปเลยด้วยซ้ำ แต่ตรงไหนควรช้าซึ่งเป็นจังหวะดราม่าของตัวละคร ก็เล่าอย่างช้าๆ ค่อยๆ ขยี้ความรู้สึกของคนดูให้ซึมซับและจมลึกไปกับอารมณ์ของตัวละครที่ถ่ายทอดออกมาได้อย่างอยู่หมัด

    ตัวเรื่องเล่าตัดสลับไปมาระหว่างโลกความเป็นจริงกับโลกของ “U” ซึ่งทั้งสองโลกต่างก็มีเสน่ห์ให้น่าติดตาม โลกความจริงเราจะสนุกสนานไปกับราวเรื่องชีวิตของสึสึและเพื่อนๆ ในรั้วโรงเรียน ส่วนในโรงของ “U” เราจะได้เพลิดเพลินไปกับเสียงเพลงที่ “เบลล์ เจ้าหญิงแห่งเสียงเพลง” ขับร้องออกมา และโลกที่เหนือจินตนาการมากมาย มันทั้งสวยงามอลังการและตื่นตาตื่นใจแบบไร้จุดสิ้นสุด

     และการปรากฏตัวของ “ริว” ก็ทำให้ตัวเรื่องดำเนินไปอีกแบบ มันกลายเป็นแนวปริศนาบวกกับรักโรแมนติกที่เข้ากันได้อย่างลงตัว มีฉากแอคชั่นให้รู้สึกลุ้นและตื่นเต้นเร้าใจ ดูแล้วทำให้นึกถึงเรื่อง “โฉมงามกับเจ้าชายอสูร” ยังไงอย่างงั้นเลย ซึ่งต้องบอกเลยว่าเรื่องนี้มีกลายอายความเป็นการ์ตูนดิสนีย์สูงมาก ทั้งงานภาพและโครงเรื่อง เพราะผู้กำกับโฮโซดะได้ทำงานร่วมกับทีมงานผู้สร้างแอนิเมชั่นเรื่อง “Frozen” ของดิสนีย์นั่นเองครับ

     ตัวเรื่องพยายามจะเล่าสิ่งต่างๆ ที่มันค่อนข้างจะหลากหลายเรื่องราวและหลากหลายประเด็นเป็นอย่างมาก ทั้งด้านความรัก ครอบครัว มิตรภาพ ชีวิตและความตาย การเอาชนะปมในจิตใจตัวเอง การเหน็บแนมและเสียดสีด้านดีและด้านมืดของผู้คนในโลกอินเตอร์เน็ต และตัวเรื่องสามารถนำประเด็นทั้งหหลายเหล่านี้จับมาผูกรวมกันและค่อนข้างจะลงตัวเลยทีเดียวครับ

     งานภาพอย่างที่บอกไปว่าสวยงามและอลังการเป็นอย่างมาก มีงานภาพที่เป็น 3D ของพวกเจ้าหญิงดิสนีย์อยู่หน่อยๆ งานภาพมันละลานตาเป็นอย่างมาก ซึ่งมันทำให้เราจับจุดโพกัสค่อนข้างยากลำบาก ถ้าไม่ใช่ฉากที่เน้นตัวละครหลักออกมา เพราะฉากมันยิ่งใหญ่และอลังการงานสร้างมากจริงๆ ครับ และสิ่งที่ไม่พูดถึงไม่ได้เลยก็คือ “บทเพลง” ที่ตัวเรื่องได้ถ่ายทอดออกมา มันช่างไพเราะและน่าจดจำเป็นอย่างมาก มันสามารถทำให้เราร่องลอยและเคลิบเคลิ้มไปกับท่วงทำนองในแต่ละเพลง โดยเฉพาะบทเพลงในช่วงท้ายเล่นทำเอาขนลุกไปเลย มันเป็นบทเพลงที่ถ่ายทอดอารมณ์ออกมาได้ลึกซึ้งและทรงพลังเป็นอย่างมาก

     ช่วงบทสรุปอารมณ์อาจจะดร็อปลงมาบ้าง เพราะเราอาจจะไม่เข้าใจการกระทำและการแสดงออกของตัวละครที่ทำลงไปบ้างเล็กน้อย แต่ก็ไม่ถึงกับไม่เข้าใจเลยซะทีเดียว และอีกอย่างก็คือการเล่าข้ามถึงที่มาที่ไปในประเด็นบางอย่าง มันอาจจะดูเป็นประเด็นเล็กๆ น้อยๆ ไม่สำคัญ ไม่ได้ส่งผลอะไรกับการดำเนินเนื้อเรื่องหลักมากนัก แต่มันกลับทำให้รู้สึกค้างคาใจอย่างบอกไม่ถูก แต่ถ้าใส่เข้ามาด้วยก็อาจจะทำให้ตัวเรื่องสมบูรณ์มากกว่านี้อีกสักนิดครับ

สรุปพี่แว่นให้ 9.7/10 คะแนนเป็นภาพยนตร์แอนิเมชั่นของผู้กำกับ “มาโมรุ โฮโซดะ” ที่ยิ่งที่ทำออกมาก็ยิ่งยกระดับคุณภาพของผลงานตัวเองไปอีกขั้น ทั้งงานภาพ บทเพลงอันไพเราะ เนื้อเรื่องที่ยังคงซาบซึ้งกินใจ ทำให้คนดูรู้สึกสนุกและกลมกล่อม ไปกับผลงานที่ผู้กำกับรังสรรค์ออกมา เป็นแอนิเมชั่นที่พี่แว่นแนะนำว่าต้องดูในโรงภาพยนตร์เท่านั้นครับ เพราะเราจะได้ประสบการณ์อันเต็มอิ่มจากการดูภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่องนี้อย่างแน่นอน

【เรื่องย่อ】

     เรื่องราวความรักของ Josee หญิงสาวที่เดินไม่ได้และชอบอ่านหนังสือกับ Tsuneo ชายหนุ่มที่เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง Josee จะมีงานอดิเรกเกี่ยวกับภาพวาดและหนังสือ และเธอก็ใช้ชีวิตอยู่กับวีลแชร์มาตั้งแต่ยังเด็กไม่ค่อยได้ออกไปไหน ทำให้เธอชอบใช้จินตนาการอยู่ในโลกของตัวเอง จนอยู่มาวันหนึ่งเมื่อเธอได้พบกับ Tsuneo นักศึกษาที่กำลังมุ่งหน้าไปตามความฝันของตัวเองก็ทำให้เธอเริ่มเปลี่ยนแปลง

   นี่คือภาพยนตร์แอนิเมชั่นโรแมนติกดราม่าของหญิงสาวผู้นั่งรถเข็นวีลแชร์และชายหนุ่มผู้มุ่งมั่นทำตามความฝันในชีวิต กับเรื่องราวความสัมพันธ์ของทั้งสองคนที่ได้มาเติมเต็มชีวิตให้แก่กันและกัน ซึ่งสำหรับภาพยนตร์แอนิเมชั่นเรื่องนี้ถูกดัดแปลงมาจากนิยายเรื่องสั้นของ อ.Tanabe Seiko และก็เคยถูกสร้างเป็นภาพยนตร์คนแสดงถึงสองครั้งด้วยกันในเวอร์ชั่นของญี่ปุ่นและเกาหลีใต้มาก่อนอีกด้วย

  สำหรับภาพยนตร์แอนิเมชั่นนี้ช่วงแรกค่อนข้างจะเล่าอย่างรวดเร็ว เป็นการเล่าถึงตัวพระเอกว่าเป็นใคร เป็นการเล่าถึงตัวตนของตัวละครเพียงเท่านั้น ก็พอจะทำให้รู้ว่าตัวพระเอกเป็นคนอย่างไรและมีความฝันอะไรในชีวิต ซึ่งเป็นการเล่าที่เรียบง่ายไม่มีอะไรมากมาย แต่ด้วยงานอริเรกและการทำงานนพิเศษที่ตัวพระเอกทำที่เกี่ยวข้องกับทะเลและการดำน้ำ มันจึงทำให้เห็นฉากสวยๆ ของใต้ท้องทะเลตั้งแต่ช่วงต้นเรื่องเลยครับ

    จนกระทั่งตัวพระเอกได้ช่วยเหลือตัวโจเซ่อย่างบังเอิญ ทำให้ทั้งสองคนได้รู้จักกันมากขึ้น แต่ถึงช่วงแรกเธออาจจะยังไม่เต็มใจมากนัก ด้วยความที่เคยชินกับการอยู่กับแค่คุณยายแค่สอง ไม่ค่อยได้ออกไปข้างนอกและไม่คุ้นชินกับคนแปลกหน้า จึงทำให้เธอไม่ค่อยได้เปิดใจกับตัวพระเอกมากมายเท่าไหร่นัก ซึ่งตรงนี้มีแต่โมเม้นท์ฮาๆ และน่ารักระหว่างตัวโจเซ่และสึเนโอะ ด้วยบุคลิกที่เป็นคนน่ารักแต่ปากจัด ก็ยิ่งน่าเอ็นดูขึ้นไปอีก

     สิ่งที่เพิ่มเติมเข้ามาอีกอย่างหนึ่งก็คือการจินตนาการอยู่ในโลกของโจเซ่ที่มักจะคิดว่าตัวเองแหวกว่ายไปในทะเลอันแสนกว้างใหญ่ ซึ่งมันทำให้เราเข้าใจความรู้สึกของคนที่ต้องคอยอยู่แต่ในห้องเล็กๆ ตัวคนเดียวมาโดยตลอด โลกข้างนอกที่ตัวเองใฝ่หาแต่ก็ไม่สามารถไขว่คว้ามันได้

     ซึ่งตัวสึเนโอะได้พาโจเซ่ออกไปผจญภัยสู่โลกภายนอก ออกไปพบเจอกับสิ่งที่ไม่เคยเจอมาก่อนของตัวโจเซ่ ได้ทำอะไรครั้งแรกที่ไม่เคยทำมาก่อน ทำให้เราสนุกและอมยิ้มไปกับทั้งสองคน ยิ่งทั้งสองคนสานความสัมพันธ์กันมากยิ่งขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้เรารู้จักตัวตนของทั้งสองคนมากขึ้นยิ่งไปอีก แต่ก็มีบางจุดที่ไม่เข้าใจความคิดของตัวละครอยู่บ้างเล็กน้อย ถึงแม้จะพอเดาเหตุผลของตัวละครได้อยู่ แต่เพราะตัวเรื่องเล่าตรงจุดนี้ได้ไม่ชัดเจนเท่าไหร่นัก

    และเมื่อมาถึงกลางเรื่องกลับเจอเหตุการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนอย่างไม่คาดคิด จากการดำเนินเรื่องอย่างน่ารักสดใส เริ่มกลายเป็นโทนหม่นๆ ด้วยความเศร้า กับเหตุการณ์ที่ทำให้ตัวละครต้องเลือกระหว่างความเป็นจริงกับความฝัน ความเจ็บปวดใจที่มันเริ่มถาโถมเข้ามา ตรงช่วงนี้จะเริ่มเป็นดราม่าที่ค่อนข้างจะหนักขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็เกิดเหตุการณ์ที่แทบจะทำให้ชีวิตของทั้งสองคนเปลี่ยนไป

     เป็นเหตุการณ์ที่แทบจะทำให้ทั้งสองคนล้มเลิกความฝันของตัวเองทิ้งไป แต่ด้วยกำลังใจจากเพื่อนรอบข้างจึงทำให้มีแรงฮึดสู้กลับมาอีกครั้ง และสิ่งที่ตัวละครสื่อไปถึงด้วยการกระทำบางอย่างให้แก่กัน มันเหมือนจะดูอ้อมค้อมแต่เรียบง่ายดูธรรมดา แต่มันก็ทำให้เราค่อยซึมซับไปกับเรื่องราวที่ตัวละครค่อยๆ เล่าออกมา กลายเป็นความรู้สึกอัดอั้นตื้นตันใจ น้ำตามันค่อยๆ ปริ่มออกมาตามตัวละคร แต่ทว่าไม่ถึงกับขยี้จนบ่อน้ำตาแตกอย่างที่คิดเอาไว้

     สิ่งสำคัญที่เป็นองค์ประกอบที่สามารถทำให้เราเคลิบเคลิ้มไปกับเรื่องราวได้ก็คืองานภาพที่สวยงามมาก ไม่ว่าจะเป็นฉากทะเล หรือฉากในเมือง หรือจินตนาการของตัวโจเซ่ที่สามารถทำให้เรารู้สึกตื่นเต้นไปด้วย บวกกับงานเพลงประกอบของ EVE นี่ก็ดีงามเหลือเกิน ถึงแม้จะเปิดฟังไปหลายรอบแล้วก็ตามที แต่พอมาดูกับตัวหนังก็ยังสามารถทำให้เรารูสึกอินไม่ลดเลย

สรุปพี่แว่นให้ 9/10 คะแนน ถึงจะไม่ใช่ดราม่าจนบ่อน้ำตาแตก แต่ก็ยังรู้สึกตรึงตาตรึงใจและประทับใจกับเรื่องราวความฝันและความรักของทั้งสองคน และตัวเรื่องก็สามารถเล่าไปได้สุดทาง ไม่มีอะไรให้ค้างคาใจเลยสักนิด เรียกได้ว่าคุ้มค่ากับการเฝ้ารอที่จะดูในโรงภาพยตร์มาอย่างแสนนานเลยล่ะครับ

【เรื่องย่อ】

     “ ฉันรักเธอ” คืออะไร ? บุคคลอันแสนสำคัญ ผู้สอนและมอบความรักให้แก่เธอ คนสำคัญคนนั้นถูกพรากไป แม้ว่าเธอปรารถนาที่จะพบเขามากเพียงไหน เธอก็ไม่สามารถพบเขาได้ ตลอดกาล… บุคคลผู้มีหน้าที่ถ่ายทอดถ้อยคำลงบนจดหมายนามของเธอคือ “ไวโอเล็ต เอเวอร์การ์เด้น”

     เวลาหลายปีนับจากสงครามที่สร้างความเจ็บปวดและบาดแผลแก่ผู้คนมากมายได้สิ้นสุดลง โลกได้ย้อนคืนสู่ความสงบสุขอีกครั้งวิถีชีวิตของผู้คนได้เปลี่ยนไปพร้อมกับความก้าวหน้าของเทคโนโลยีใหม่ๆ ไวโอเล็ต เอเวอร์การ์เดน

จนกระทั่งวันหนึ่ง เธอได้พบเจอกับจดหมายฉบับนึง…..

   แอนิเมชั่นสุดซาบซึ้งกินใจที่เคยเรียกน้ำตาผู้ชมมาแล้วมากมาย โดยนี่จะเป็นภาคต่อและเป็นภาคบทสรุปเรื่องราวของ “ไวโอเล็ต เอเวอร์การ์เด้น” ออโตเมโมรีดอลล์หญิงสาวผู้เชื่อมเรื่องราว ความรัก ความคิดถึง ความโหยหา ความสัมพันธ์ ผ่านการเขียนจดหมายเพื่อถ่ายทอดถ้อยคำที่ส่งต่อความรู้สึกของผู้คนมากมายที่เธอได้เดินทางไปตามสถานที่ต่างๆ ในช่วงสงครามจบลงเพื่อที่จะเรียนรู้ตัวตนและคำว่า “รัก” ที่ผู้พันคนสำคัญเคยมอบไว้ให้กับเธอ

  เรื่องราวในมูฟวี่จะดำเนินเรื่องต่อจากตัวฉบับซีรีส์เลยครับ มีการปูเรื่องที่เกี่ยวเนื่องกับเหตุการณ์นึงในตัวซีรีส์เพื่อรื้อฟื้นความหลังและเรียกน้ำตาซึมออกมาในช่วงแรก และการเผชิญหน้ากับความเปลี่ยนแปลงของผู้คนและยุคสมัยที่เริ่มมีเทคโนโลยีเข้ามาทดแทนการส่งจดหมายมากขึ้นทีละนิดๆ และยังเพิ่มมุมมองจากคนที่ถูกส่งต่อความรู้สึกผ่านจดหมายที่เก็บเอาไว้

    ไวโอเล็ตยังคงรับงานเขียนจดหมายให้ผู้คนต่อไป แต่ตัวของไวโอเล็ตกลับยังไม่สามารถก้าวข้ามบาดแผลจากไฟสงครามในอดีตไปได้ และพยายามจะใช้ชีวิตอยู่บนโลกใบนี้โดยแบกรับความรู้สึกที่มีต่อคนสำคัญผู้จากไปเอาไว้แต่เพียงผู้เดียว จนกระทั่งเธอได้รับจ้างเขียนจัดหมายให้เด็กหนุ่มผู้หนึ่งและได้พบกับจดหมายปริศนาที่ฉบับนึง…

     ต้องบอกเลยว่าการดำเนินและการเล่าเรื่องค่อนข้างเนือยกว่าตัวฉบับซีรีส์มาก โดยจะค่อยๆ เล่าเรื่องราวและผูกเรื่องไปทีละนิด ให้ตัวคนดูได้ซึมซับความสัมพันธ์เรื่องราวระหว่างตัวไวโอเล็ตและตัวละครที่เป็นเด็กหนุ่มในภาคนี้เสียก่อนอย่างค่อยเป็นค่อยไป มีสิ่งหนึ่งที่เพิ่มเข้ามาที่ในตัวซีรีส์ไม่มีนั้นก็คือความเปิ่นแบบซื่อๆ ของตัวไวโอเล็ตจนทำให้คนดูหลุดขำออกมาในความน่ารักน่าเอ็นดูของนางที่ในตัวซีรีส์ส่วนมากเราจะเห็นแค่ด้านความไร้อารมณ์แต่เพียงเท่านั้น

     เนื้อหาและอารมณ์ของเรื่องราวนี้จะคล้ายๆ กับเหตุการณ์นึงในตัวซีรีส์ที่เชื่อว่าใครต่อหลายคนที่เปิดดูอีกกี่รอบก็ต้องมีน้ำตาซึมแน่นอน และถึงแม้เราจะรู้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์จะออกมาเป็นเช่นไร แต่ตัวเรื่องก็ได้ขยี้ความรู้สึกเราลงไปอีก เพียงข้อความสั้นๆ ในจดหมายก็ทำให้ความรู้สึกของเราเอ่อล้นออกมาเป็นน้ำตาไหลอาบแก้มแบบไม่แคร์คนรอบข้างกันเลยทีเดียว แต่ในภาคนี้จะไม่ค่อยเน้นดนตรีประกอบในฉากมากสักเท่าไหร่ จะใส่มาในช่วงที่บรรยายบรรยากาศหรือทิวทัศน์ของเรื่อง เพราะในฉากดราม่าจะเน้นใช้ความเงียบให้คนดูรู้สึกจมดิ่งไปกับความรู้สึกของตัวละครที่มันพรั่งพรูออกมาได้มากกว่าการใช้ดนตรีบิวท์อารมณ์เสียด้วยซ้ำ

    ความรู้สึกของตัวไวโอเล็ตเพิ่มมากขึ้น คลายปมปัญหาที่ค้างคาใจตัวไวโอเล็ตมานานแสนนาน ปมอดีตจากไฟสงครามที่ยังคงตามหลอกหลอน และตัวไวโอเล็ตก็เริ่มเข้าใจความหมายของคำว่า “ฉันรักเธอ” มากยิ่งขึ้น ซึ่งพาร์ทนี้ทำเอาเราลุ้นจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะกว่ามันจะไปสู่บทสรุปลงได้ ก็ผ่านอะไรหลายๆ อย่างอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อมันถึงบทสรุปลงแล้ว มันจบลงได้อย่างสมบูรณ์ไม่มีอะไรให้ค้างคาใจเลยครับ

สรุปพี่แว่นให้ 9/10 คะแนนครับ งานภาพยังคงสวยงามราวกับงานศิลป์ไม่เคยเปลี่ยน ถึงเนื้อหาที่หยิบมาจะคล้ายๆ กับตัวซีรีส์อยู่บ้าง แต่ก็ยังสามารถขยี้ความรู้สึกของเราจนน้ำตาไหลอาบแก้มได้อย่างง่ายดาย และถึงแม้ตัวหนังจะมีความเนือยอยู่พอสมควร แต่พอดูจนจบแล้วกลับรู้สึกเต็มอิ่มมากกับเวลาราว 2 ชั่วโมงครึ่งที่ผ่านพ้นไป มันทั้งอิ่มเอมและตื้นตันใจกับ “ไวโอเล็ต เอเวอร์การ์เด้น” หญิงสาวผู้ร้อยเรียงถ้อยคำลงในจดหมายส่งต่อความรู้สึกต่างๆ มากมายของผู้คนเพื่อที่จะเรียนรู้ความหมายของคำว่า “รัก” ว่ามันงดงามเพียงใด